Πεταλεκτομή είναι μια χειρουργική τεχνική όπου αφαιρείται  ένα τμήμα του σπονδύλου που ονομάζεται πέταλο .     Οι παρασπονδυλικοί μύες  παρασκευάζονται και παραμερίζονται αποκαλύπτοντας τα πίσω ανατομικά στοιχεία του σπονδύλου και το πέταλο το οποίο και αφαιρείται μαζύ με τον ωχρό σύνδεσμο και οποιοδήποτε άλλο ανατομικό στοιχείο  προκαλεί πίεση στο νωτιαίο μυελό και τις εξερχόμενες ρίζες. 

Χρησιμοποιείται κυρίως όταν έχουμε σπονδυλική στένωση

 Το πέταλο  είναι ένα οπίσθιο τόξο του σπονδυλικού οστού που βρίσκεται μεταξύ της ακανθώδους  απόφυσης (η οποία προεξέχει στη μέση)  και των εγκάρσιων αποφύσεων του κάθε σπονδύλου. Το ζεύγος των πετάλων, μαζί με την ακανθώδη απόφυση, συνθέτουν το οπίσθιο τοίχωμα του οστεώδη σπονδυλικού σωλήνα. Αν και η κυριολεκτική έννοια της πεταλεκτομής είναι ''εκτομή'' μόνο του πετάλου, στην πραγματικότητα όμως περιλαμβάνει εκτομή του οπισθίου νωτιαίου συνδέσμου και μέρος ή  και το σύνολο της ακανθώδους απόφυσης. Απομάκρυνση αυτών των δομών με ανοιχτή τεχνική απαιτεί την αποσύνδεση των πολλών μυών της πλάτης που συνδέονται με αυτά. Μια άλλη διαδικασία, που ονομάζεται πεταλοτομή, είναι η αφαίρεση ενός μεσαίου τμήματος του πετάλου και μπορεί να γίνει είτε με μία συμβατική ανοικτή τεχνική ή σε  με τη χρήση ενδοσκοπίων (ελάχιστα επεμβατική τεχνική).

Ένα πέταλο  σπάνια, αν όχι ποτέ, αφαιρείται επειδή το ίδιο είναι παθολογικό. Αντ 'αυτού, η απομάκρυνση γίνεται για να σπάσει τη συνέχεια του άκαμπτου δακτυλίου του σπονδυλικού σωλήνα για να επιτρέψει στους μαλακούς ιστούς μέσα στο κανάλι σε αποσυμπίεση:  ή  να επιτρέψει την πρόσβαση σε βαθύτερο ιστό μέσα στο σπονδυλικό σωλήνα. Μια πεταλεκτομή είναι επίσης το όνομα ενός νωτιαίου λειτουργίας που περιλαμβάνει συμβατικά την αφαίρεση μίας ή και των δύο ελασμάτων, καθώς και άλλων υποστηρικτικών οπίσθιο δομές της σπονδυλικής στήλης, συμπεριλαμβανομένων των συνδέσμων και των πρόσθετων των οστών. 

Το ποσοστό επιτυχίας μιάς πεταλεκτομής εξαρτάται από τη υπκείμενη νόσο, καθώς και την κατάλληλη επιλογή των ασθενών και την τεχνική ικανότητα του χειρουργού.                                                                                           Η πρώτη πεταλεκτομή διεξήχθη το 1887 από Victor Alexander Haden Horsley , καθηγητή Χειρουργικής στο University College του Λονδίνου . Μια πεταλεκτομή μπορεί να θεραπεύσει σοβαρή σπονδυλική στένωση , ανακουφίζοντας την πίεση στό νωτιαίο μυελό και τις ρίζες των  νεύρων, παρέχει πρόσβαση σε έναν όγκο ή άλλη μάζα που βρίσκονται μέσα ή γύρω από το νωτιαίο μυελό, ή να βοηθήσει στην διόρθωση της οβελιαίας ισορροπίας  η να διορθώσει μια σπονδυλική παραμόρφωση, όπως ειναι η κύφωση . Ένας κοινός τύπος πεταλεκτομής η πεταλοτομής χρησιμοποιείται συχνά στίς οσφυικές δισκεκτομές.

Η περίοδος αποκατάστασης μετά από πεταλεκτομή εξαρτάται από τη συγκεκριμένη χειρουργική τεχνική, με τις ελάχιστα επεμβατικές διαδικασίες να έχουν σημαντικά μικρότερες περιόδους αποκατάστασης από την ανοικτή χειρουργική επέμβαση. Μεγάλες πεταλεκτομές  με αφαίρεση σημαντικών ποσοτήτων  οστού και ειδικότερα αρθρικών αποφύσεων μπορεί να απαιτήσουν επιπλέον χειρουργικές τεχνικές όπως η σπονδυλοδεσία με σκοπό  τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης και γενικά απαιτούν πολύ μεγαλύτερη περίοδο αποθεραπείας από μια απλή πεταλεκτομή.

 Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά από πεταλεκτομή και σπονδυλοδεσία, μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες για να επιστρέψει στις φυσιολογικές δραστηριότητες.  Πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν την αιμορραγία, μόλυνση, θρόμβους αίματος, βλάβη των νεύρων, και διαρροή εγκεφαλονωτιαίου  υγρού.

Σύμφωνα με την  Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σε απογραφή του 2001, οι περισσότεροι ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε οσφυϊκή πεταλεκτομή είχαν ανακτήση  κανονική λειτουργία εντός ενός έτους από την επέμβαση.

Η χειρουργική επέμβαση δεν σταματά την εκφυλιστική διαδικασία και τα συμπτώματα μπορεί να επανεμφανιστούν μέσα σε μερικά χρόνια.